Konferencja Naukowa Realna Stomatologia „Postępy w Stomatologii – Zdrowie Publiczne” (sesja plakatowa)
2 pkt. edukacyjne.
Udział w sesji plakatowej (czynny i bierny) jest bezpłatny.
Zapraszamy do przedstawiania wyników swoich badań. Planowane są sesje pracowników naukowo-dydaktycznych, doktorantów jak i studentów kół naukowych.
Miejsce sesji: Rektorat PUM – ul. Rybacka 1 – korytarz – pierwsze piętro. Plakaty można wywiesić w piątek 5 grudnia po południu
Wymogi techniczne plakatu: (rozmiar wysokość: 90 cm, szerokość: 60 cm). Plakaty mogą być przygotowane w języku polskim jak i angielskim (wymagane streszczenie po polsku).
Tematyka prac: nowe materiały i techniki stosowane w stomatologii, zdrowie publiczne, tematy wolne (prace oryginalne i prezentacje przypadków).
Streszczenia prac proszę przesłać do dnia 10 listopada 2014 r. na email: fantom@pum.edu.pl
Przewiduje się nagradzanie i wyróżnianie przedstawianych prac.
Program i streszczenia:
Data: 6 grudzień 2014 r., sobota, godz. 8.00 – 10.00
Miejsce: Budynek Rektoratu PUM, ul. Rybacka 1, Szczecin ( I piętro)
SESJA STUDENTÓW I DOKTORANTÓW
Włodzimierz Dura1, Małgorzata Tomasik², Małgorzata Brzezińska3, Alicja Nowicka4, Katarzyna Grocholewicz2, Mariusz Lipski5
1 Studium Doktoranckie Wydziału Nauk o Zdrowiu PUM w Szczecinie
2 Katedra i Zakład Stomatologii Ogólnej PUM w Szczecinie
3 Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Przedklinicznej i Endodoncji Przedklinicznej PUM w Szczecinie
4 Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej i Endodoncji PUM w Szczecinie
5 Zakład Stomatologii Zachowawczej Przedklinicznej i Endodoncji Przedklinicznej PUM w Szczecinie
Ocena pochłaniania promieniowania rentgenowskiego przez materiały o dużej biozgodności stosowane w leczeniu endodontycznym zębów. Doniesienie wstępne
Cel pracy: Ocena kontrastowości materiałów o dużej biozgodności stosowanych w leczeniu endodontycznym zębów.
Materiał i metody: Ocenie poddano 6 materiałów o dużej biozgodności stosowanych w leczeniu endodontycznym zębów (tab. 1). Oceniane materiały po rozrobieniu umieszczono w rurkach szklanych o średnicy wewnętrznej 0,8 mm. Ogółem użyto 70 rurek (6 grup badawczych po 10 rurek w każdej i 1 grupa kontrolna, w której rurki wypełniono gutaperką). Następnie rurki oraz znacznik aluminiowy układano na płytkach rejestrujących Digora (Soredex) i naświetlano je za pomocą aparatu rentgenowskiego. Pomiaru densymetrycznego dokonywano za pomocą funkcji pomiaru punktowego gęstości optycznej. W obliczeniach uwzględniono najwyższą wartość zarejestrowaną w obrębie pojedynczej próbki.
Wyniki: Największą gęstość optyczną posiadała gutaperka, najmniejszą zaś MTA+ (Cerkamed). Wszystkie oceniane materiały charakteryzowały się zadowalającą kontrastowością w badaniu radiowizjograficznym.
Wnioski: Materiały o dużej bizogodności stosowane w leczeniu endodontycznym zębów wyraźnie różnią się pod względem stopnia pochłaniania promieniowania rentgenowskiego. Wszystkie charakteryzującą się zadowalającą kontrastowością.
Tabela 1. Średnia gęstość optyczna badanych materiałów
Małgorzata Brzezińska¹, Włodzimierz Dura², Adam Klimowicz3
¹ Studenckie Koło Naukowe przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Przedklinicznej i Endodoncji Przedklinicznej PUM w Szczecinie
² Studium Doktoranckie Wydziału Nauk o Zdrowiu PUM w Szczecinie
3 Zakład Farmakoterapii Dermatologicznej PUM w Szczecinie
Ocena rozpuszczalności materiału Biodentine. Doniesienie wstępne
Wstęp: Materiały o dużej biozgodności ze względu na swój skład chemiczny w środowisku mokrym mogą ulegać rozpuszczeniu, co z kolei może prowadzić do utraty szczelności.
Cele pracy: Ocena rozpuszczalności materiału Biodentine.
Materiały i metody: Do badania posłużyło 20 sztucznych zębów, których korzenie po wypreparowaniu ubytków wypełniono wstecznie materiałem Biodentine. W grupie 1 zęby zanurzono w wodzie po 12 minutach od rozrobienia materiału, a w grupie 2 po 4 minutach. Bezpośrednio przed umieszczeniem próbek w wodzie zważono je. Zęby zważono również po dobie i po 30 dniach od wypełnienia.
Wyniki: Średni przyrost wagi dla jednej próbki wyniósł w grupie I po 1 dobie 0,0020 g,
a po 30 dniach 0,0224 g. W grupie II zarejestrowane przyrosty wagi wyniosły odpowiednio 0,0012 g i 0,0135 g.
Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że preparat Biodentine nie rozpuszcza się w wodzie. Pełna ocena wymaga zbadania wypełnień w dużym powiększeniu.
SESJA PRACOWNIKÓW NAUKOWYCH – PRACE ORYGINALNE
Katarzyna Kot1, Magdalena Kaczała2, Mariusz Lipski1
1 Zakład Stomatologii Zachowawczej Przedklinicznej i Endodoncji Przedklinicznej PUM w Szczecinie
2 Katedra i Zakład Mikrobiologii i Immunologii PUM w Szczecinie
Właściwości grzybobójcze wybranych preparatów stosowanych do płukania kanałów korzeniowych zębów. Doniesienie wstępne
Wstęp: Całkowite usunięcie miazgi, warstwy mazistej i bakterii z kanału korzeniowego przed jego szczelnym wypełnieniem gwarantuje powodzenie leczenia endodontycznego. Ze względu na niezwykle złożoną anatomię systemu kanałowego oczyszczenie go jedynie poprzez mechaniczne opracowanie, nawet przy zastosowaniu narzędzi rotacyjnych nie jest w pełni skuteczne. Płukanie, czyli opracowanie chemiczne, odgrywa ważną rolę w oczyszczaniu i dezynfekcji światła kanału.
Cel pracy: Ocena właściwości grzybobójczych 2% roztworu podchlorynu sodu, 2% roztworu chlorheksydyny i 15% roztworu EDTA.
Materiał i metody: Do badania posłużyły 32 jednokanałowe zęby ludzkie. Kanały opracowano ręcznie. Podczas preparacji kanały płukano 1 ml 5,25% roztworu NaOCl, po zastosowaniu każdego narzędzia. W celu usunięcia warstwy mazistej zastosowano 1 ml 15% roztworu EDTA. Po ostatecznym płukaniu 1 ml roztworem soli fizjologicznej, kanały osuszano sączkami papierowymi. Zęby poddano procesowi sterylizacji w autoklawie (121°C przez 30 min), a następnie zainfekowano Candida albicans. Po okresie hodowli zęby podzielono na 4 grupy po 8 w każdej. W grupie I kanały płukano 1 ml 2% roztworu NaOCl, w grupie II 1 ml 2% roztworu chlorheksydyny, w grupie III 1 ml 15% roztworu EDTA, a w grupie IV do irygacji kanałów użyto roztworu soli fizjologicznej (grupa kontrolna). Następnie kanały płukano 30 ml 0,9% NaCl, osuszano, wkraplano niewielką ilość soli fizjologicznej i za pomocą pilnika Hedstroema skrawano zębinę. Powstałą w kanale zawiesinę składającą się z opiłków zębiny i soli fizjologicznej pobrano do posiewu.
Wyniki: Stwierdzono grzybobójcze działanie roztworów podchlorynu sodu i chlorheksydyny.15% roztwór EDTA, podobnie jak 0,9% roztwór NaCl nie eradykował z kanału Candida albicans.
Wnioski: W celu eliminacji Canadida albicans z kanału korzeniowego zaleca się stosowanie 2% roztworu NaOCl lub 2% roztworu chlorheksydyny.
Magdalena Sroczyk-Jaszczyńska¹, Krzysztof Jach², Grażyna Wilk¹
¹Katedra i Zakład Radiologii Ogólnej i Stomatologicznej PUM w Szczecinie
²Prywatna Praktyka Specjalistyczna w Szczecinie
Wielospecjalistyczna analiza badań wykonanych techniką CBCT, czyli co endodonta znajdzie dla siebie w skanach od laryngologa
Wstęp: Nowoczesne badanie tomograficzne pacjenta z zastosowaniem promienia w kształcie stożka (technika CBCT) jest coraz powszechniejsze. W związku z tym pojawia się coraz więcej wskazań do jego zastosowania. Jedną z dziedzin medycyny wykorzystującą badanie głowy pacjenta tomografią stożkową jest laryngologia. Technika ta umożliwia ocenę m. in. zatok i gardła. Należy pamiętać o tym, że praca z tomografem stożkowym oparta jest na 20 standardach opracowanych przez Europejską Akademię Radiologii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej. Jedna z zasad brzmi: badanie wolumetryczne CBCT powinno być wykonane tylko wtedy, gdy problem diagnostyczny nie został rozwiązany za pomocą tradycyjnych zdjęć rentgenowskich o niższej dawce promieniowania.
Cel: Zwrócenie uwagi na możliwość wielospecjalistycznej oceny skanów uzyskanych w trakcie jednego badania pacjenta metodą tomografii stożkowej. W trakcie badań własnych wykonano analizę laryngologiczno-endodontyczną.
Materiał i metody: Ocenie radiologicznej poddano badania wykonane techniką CBCT u pacjentów skierowanych ze wskazań laryngologicznych. W każdym przypadku skany oceniano w różnych przekrojach, w zależności od potrzeb. Laryngologicznie przede wszystkim w przekroju czołowym oraz osiowym. Endodontycznie przede wszystkim w przekrojach osiowym oraz w płaszczyźnie dowolnej. Aby uzyskać przekroje w płaszczyźnie dowolnej zastosowano jedno z narzędzi oprogramowania tzw. funkcję „linii”, umożliwiającą wykonanie przekrojów w dowolnej wybranej przez operatora płaszczyźnie.
Wyniki: W opisie endodontycznym wskazano zęby o nietypowej budowie, odbiegające od powszechnie przyjętego schematu budowy zębów danej okolicy, a mające znaczenie przy leczeniu.
Wnioski: 1. Badanie CBCT pozwala na jednoczesną ocenę zmian istotnych dla laryngologa oraz stomatologa, w tym endodonty, będąc bogatym źródłem informacji na temat kanałów i korzeni zębów, 2. Pacjent powinien być poinformowany o możliwości wykorzystania badania CBCT w innych specjalnościach lekarskich, np. u laryngologa.
SESJA PRACOWNIKÓW NAUKOWYCH – PRACE KAZUISTYCZNE
Marta Kurkowska¹, Milena Marcinkowska-Ziemak¹
¹Zakład Stomatologii Zachowawczej WUM
Leczenie opryszczki wargi za pomocą lasera SMART. Opis przypadku
Wstęp: Infekcja Herpes Simplex Virus umiejscowiona w obrębie jamy ustnej spowodowana jest I typem wirusa. Opryszczka zlokalizowana na wardze manifestuje się występowaniem pęcherzyków pierwotnych, wypełnionych początkowo treścią surowiczą, potem ropną oraz fazą tworzenia strupa. Objawom miejscowym towarzyszy zwykle pieczenie, swędzenie i bolesność. Czas trwania infekcji to zwykle 6-10 dni. Jedną z proponowanych metod wspomagających leczenie opryszczki jest zastosowanie biostymulacji w obrębie tkanek miękkich objętych wykwitami.
Cel pracy: Celem pracy była ocena przydatności lasera diodowego SMART w leczeniu opryszczki wargi górnej.
Materiały i metody: Obserwacją objęto 27-letnią pacjentkę, która zgłosiła się do Zakładu Stomatologii Zachowawczej WUM w celu kontynuacji leczenia. W obrębie wargi górnej stwierdzono objawy opryszczki w fazie pęcherzykowej. Zabieg leczenia zachowawczego odroczono i zaproponowano pacjentce sesje biostymulacji laserowej. Do badania użyto systemu laserowego SMART z aplikatorem o średnicy 8 mm, który przykładano bezpośrednio na zmianę pęcherzykową. Zastosowano stałą wiązkę lasera o długość fali 635 nm i mocy ciągłej 200 mW. Czas naświetlania wynosił 30 s. Laseroterapię stosowano w ciągu trzech kolejnych dni.
Wyniki: Stwierdzono, że użycie lasera diodowego SMART po pierwszej aplikacji spowodowało całkowite zniesienie takich dolegliwości jak: pieczenie, swędzenie, ból, zaczerwienienie oraz przejście zmiany z fazy pęcherzyka w fazę strupa, z pominięciem fazy sączenia. Kolejne naświetlania wyeliminowały obrzęk i zaczerwienienie tkanek podłoża. Całkowity czas gojenia od momentu zgłoszenia się pacjentki wyniósł 7 dni.
Wnioski: Zastosowanie zjawiska biostymulacji z użyciem systemu SMART przyniosło ewidentny efekt w zniesieniu dolegliwości bólowych towarzyszących infekcji Herpes Simplex Virus. Mimo iż całkowity czas gojenia nie uległ radykalnemu skróceniu, eliminacja fazy sączenia i zlikwidowanie dolegliwości bólowych wskazuje na ważną rolę laseroterapii we wspomaganiu i optymalizacji przebiegu leczenia opryszczki.
Ewa Marek¹, Adam Kozłowski², Mariusz Lipski¹
¹Zakład Stomatologii Zachowawczej Przedklinicznej i Endodoncji Przedklinicznej PUM w Szczecinie
²NZOZ „KAdent” w Szczecinie
Odma powietrzna w następstwie osuszania ubytku za pomocą dmuchawki stomatologicznej
Podskórna odma powietrzna definiowana jest jako nienaturalne zgromadzenie powietrza lub innego gazu w tkankach lub przestrzeniach tkankowych. Może powstać w sposób spontaniczny, jatrogenny lub w wyniku doznanego urazu. Klinicznie objawia się nasilonym obrzękiem tkanek miękkich twarzy, bez zmiany ich zabarwienia. Powietrze, które dostało się do tkanki podskórnej niesie ryzyko wywołania infekcji w postaci zapalenia tkanki łącznej lub martwicy powięzi, w związku z powyższym wymaga zastosowania antybiotykoterapii. Celem pracy jest prezentacja przypadku odmy powietrznej podskórnej, do której doszło w następstwie wprowadzenia w kieszonkę dziąsłową powietrza z dmuchawki stomatologicznej podczas osuszania ubytku w okolicy szyjki zęba 44.
Agnieszka Droździk1, Janina Czuryszkiewicz-Cyrana2, Katarzyna Grocholewicz1
1 Katedra i Zakład Stomatologii Ogólnej PUM w Szczecinie
2 Zakład Periodontologii PUM w Szczecinie
30-miesięczne obserwacje pokrycia mnogich recesji matrycą kolagenową mucoderm® przed leczeniem ortodontycznym – opis przypadku
W pracy przedstawiono odległe wyniki pokrycia recesji mnogich ksenogenicznym materiałem kolagenowym. Dwudziestoletnia pacjentka ze zdiagnozowaną hypoplazją szczęki i laterogenią została skierowana do periodontologa celem zaopatrzenia mnogich recesji w łuku górnym przed rozpoczęciem terapii ortodontycznej. W badaniu klinicznym stwierdzono obnażenie korzeni pierwszej klasy wg Millera w odcinku przednim szczęki (wielkości od 0,5-3,5 mm), dodatkowo w okolicy zębów siecznych centralnych odnotowano obecność szczelin Stillmana. Z uwagi na rozległość planowanej procedury chirurgicznej, ograniczone możliwości pozyskania przeszczepów, a przede wszystkim niechęć pacjentki do kilkakrotnego pobierania tkanki łącznej zdecydowano o wykorzystaniu do pokrycia recesji matrycy kolagenowej mucoderm® firmy Botiss®. Zabieg polegający na dokoronowym przemieszczeniu płata uzupełniony wprowadzeniem matrycy kolagenu świńskiego przeprowadzono w okolicy zębów 14-24. Trzydzieści miesięcy po przeprowadzeniu procedury chirurgicznej, w czasie których przeprowadzono leczenie ortodontyczno-ortognatyczne całkowite pokrycie uzyskano jedynie w dwóch z ośmiu recesji. Pokrycie pozostałych recesji wahało się od 46 do 86%, a zasięg pokrycia był odwrotnie proporcjonalny do wyjściowych wymiarów recesji. Zaproponowana technika wykorzystania matrycy kolagenowej w leczeniu recesji mnogich może być alternatywną dla przeszczepu tkanki łącznej procedurą chirurgiczną. Wykorzystanie materiału ksenogenicznego umożliwia jednoczasowe pokrycie wielu recesji bez potrzeby kilkakrotnego pobierania tkanki łącznej, co eliminuje dyskomfort i powikłania związane z chirurgicznym miejscem dawczym.